Vrijdag 26/10 & terugreis: Laatste update
Blijf op de hoogte en volg Robin
01 November 2012 | Nederland, Veenendaal
Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen thuis, maar het laatste verslag van onze reis door Amerika was nog niet geschreven en online gezet. Om het reisverslag volledig te maken, zal ook de laatste dag en de terugreis nog vastgelegd worden.
De laatste dag in San Francisco besloten we om naar een rondleiding te gaan door het baseball stadion van de Giants. De afgelopen weken zijn we het baseball gaan volgen, met in het bijzonder de San Francisco Giants. We hebben deze ploeg ook de afgelopen twee dagen zien spelen tegen de Detroit Tigers voor de World Series (beide wedstrijden zijn winnend afgesloten!). Aangezien er op de speeldagen geen rondleiding mogelijk was, zijn we vrijdagochtend op tijd die kant opgegaan (op vrijdag vertrokken de beide ploegen voor drie wedstrijden naar Detroit). De rondleiding begon om half 11, en leidde ons door het hele stadion. Zo hebben we in een skybox gezeten, op het veld gestaan, de dug-out bekeken en de kleedkamer van de gasten. Helaas mochten we niet de kleedkamer van de Giants zelf in.
Na de rondleiding hebben we in het zonnetje bij Starbucks een koffie gedronken. Het weer was hier echt super voor de tijd van het jaar, zelfs warm met ongeveer 20 graden. Na de koffie zijn we vertrokken richting Pacific Heights. Dit is, als we de verhalen moeten geloven, het mooiste uitzicht over heel San Francisco. Na een spannende busrit die ons naar de top van een berg bracht, stapten we uit en beklommen we het laatste deel van de berg met een steile trap omhoog. Daar aangekomen was het uitzicht inderdaad adembenemend. Vanaf dit punt kon je inderdaad heel San Francisco zien; van de Golden Gate Bridge en Alcatraz tot aan het baseballpark waar wij die ochtend waren. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben zijn we weer met de bus teruggegaan om richting het hotel te gaan waar we onze koffers hebben ingepakt. Vervolgens zijn we nog met de bus naar Italian District gegaan om een hapje te eten. Wat een gezellige wijk blijft dit toch (we zijn in meerdere Italiaanse wijken geweest in andere steden). Na het eten zijn we teruggegaan richting het hotel, want er komen zware en lange dagen in verband met de terugreis.
De volgende ochtend werden we om 7.00 opgehaald door de taxi die ons naar het vliegveld zou brengen. Deze dag zouden we vliegen naar Washington, met een tussenstop in Denver, Colorado. Deze vluchten verliepen allemaal volgens schema. We waren op de verwachtte tijd in Washington aangekomen, waar we na het inchecken in het hotel nog snel wat zijn gaan eten bij Macdonalds (voor het eerst deze hele vakantie!). Na het eten alvast ingecheckt voor de vlucht naar Amsterdam, om vervolgens snel te gaan slapen (het was immers al 23.30).
De volgende ochtend begonnen de problemen. Toen we opstonden had Robin een sms gehad van zijn vader, met daarin de mededeling dat de vlucht naar Amsterdam was geannuleerd. Wij nog even snel nagekeken of dit echt het geval was, en dit bleek inderdaad het geval te zijn. Wat nu dachten wij. Tuurlijk wisten wij dat de orkaan Sandy richting het noordoosten van de VS trok, maar wij hadden verwacht dat dit pas echt los zou barsten op maandag (wat ook op het nieuws werd verkondigd). We dachten dus nog gewoon te kunnen vliegen op Amsterdam. We besloten om naar het vliegveld te gaan en daar te kijken wanneer we dan zouden kunnen vliegen. We hielden alle twee al rekening met een langer verblijf in Washington en zochten ook al naar hotels in de buurt van het vliegveld. Op het vliegveld aangekomen snel in de rij gaan staan, want het zou wel eens lang kunnen duren voor je aan de beurt bent (zeker wanneer ze in het begin maar 1 en soms 2 balies open doen voor klachten/overboekingen!). Na meer dan drie uur in de rij te hebben gestaan waren we aan de beurt. Gedurende het wachten ook al bedacht waar we wel heen zouden kunnen vliegen. Zo was ons duidelijk geworden dat alleen de vluchten naar Amsterdam en Londen geannuleerd waren, maar dat de vluchten naar onder andere Parijs, Kopenhagen en Frankfurt wel doorgingen. We hoorden ook dat het vliegveld om 18.00 helemaal zou sluiten en dat er geen vliegverkeer meer mogelijk was. Het was dus zaak om voor die tijd weg te komen hier, anders zaten we vast tot woensdag/donderdag. Nu vonden wij alle bestemmingen in Europa goed, aangezien vanuit Europa wel te regelen valt dat je weer terugkomt in Nederland per vliegtuig of per trein. Bij de balie aangekomen werd ons meteen aangeboden om via Frankfurt te vliegen. Even was er sprake dat we dan ook vanaf daar door konden vliegen naar Amsterdam, maar dat vliegtuig was al vol. Geen probleem vonden wij, we vinden wel een manier om in Nederland te komen (de ICE International vertrekt immers ook uit Frankfurt en stopt in Utrecht). Gelukkig was dit niet nodig, want de vader van Robin bood aan om ons op te komen halen. Nadat we de tickets hadden ontvangen en onze bagage hadden afgegeven, moesten we ons haasten naar het vliegtuig (deze vertrok om 17.15, en het was al 16.15). Gelukkig waren we op tijd aangekomen en konden we rustig in het vliegtuig plaatsnemen.
Na een rustige vlucht waarbij geen noemenswaardige turbulentie was geweest, zijn we geland op Frankfurt Airport. Hier werden we opgehaald door de vader van Robin, die als verrassing voor Mike ook Veronique had meegenomen. Na een goede 3.5 uur rijden kwamen we aan in Veenendaal, waar iedereen weer blij was om ons te zien. Al met al was het een spannende laatste dag van de vakantie, die zomaar met nog een paar dagen verlengd had kunnen worden. Gelukkig is dit niet gebeurd, want tijdens de storm zouden we toch niets kunnen doen en in het hotel moeten blijven zitten. En dan nog hopen dat de elektriciteit het blijft doen. Maar goed, iedereen heeft de beelden vanuit Amerika inmiddels wel gezien met hetgeen Sandy heeft aangericht en kan dus begrijpen dat we blij waren om thuis te zijn.
De laatste dag in San Francisco besloten we om naar een rondleiding te gaan door het baseball stadion van de Giants. De afgelopen weken zijn we het baseball gaan volgen, met in het bijzonder de San Francisco Giants. We hebben deze ploeg ook de afgelopen twee dagen zien spelen tegen de Detroit Tigers voor de World Series (beide wedstrijden zijn winnend afgesloten!). Aangezien er op de speeldagen geen rondleiding mogelijk was, zijn we vrijdagochtend op tijd die kant opgegaan (op vrijdag vertrokken de beide ploegen voor drie wedstrijden naar Detroit). De rondleiding begon om half 11, en leidde ons door het hele stadion. Zo hebben we in een skybox gezeten, op het veld gestaan, de dug-out bekeken en de kleedkamer van de gasten. Helaas mochten we niet de kleedkamer van de Giants zelf in.
Na de rondleiding hebben we in het zonnetje bij Starbucks een koffie gedronken. Het weer was hier echt super voor de tijd van het jaar, zelfs warm met ongeveer 20 graden. Na de koffie zijn we vertrokken richting Pacific Heights. Dit is, als we de verhalen moeten geloven, het mooiste uitzicht over heel San Francisco. Na een spannende busrit die ons naar de top van een berg bracht, stapten we uit en beklommen we het laatste deel van de berg met een steile trap omhoog. Daar aangekomen was het uitzicht inderdaad adembenemend. Vanaf dit punt kon je inderdaad heel San Francisco zien; van de Golden Gate Bridge en Alcatraz tot aan het baseballpark waar wij die ochtend waren. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben zijn we weer met de bus teruggegaan om richting het hotel te gaan waar we onze koffers hebben ingepakt. Vervolgens zijn we nog met de bus naar Italian District gegaan om een hapje te eten. Wat een gezellige wijk blijft dit toch (we zijn in meerdere Italiaanse wijken geweest in andere steden). Na het eten zijn we teruggegaan richting het hotel, want er komen zware en lange dagen in verband met de terugreis.
De volgende ochtend werden we om 7.00 opgehaald door de taxi die ons naar het vliegveld zou brengen. Deze dag zouden we vliegen naar Washington, met een tussenstop in Denver, Colorado. Deze vluchten verliepen allemaal volgens schema. We waren op de verwachtte tijd in Washington aangekomen, waar we na het inchecken in het hotel nog snel wat zijn gaan eten bij Macdonalds (voor het eerst deze hele vakantie!). Na het eten alvast ingecheckt voor de vlucht naar Amsterdam, om vervolgens snel te gaan slapen (het was immers al 23.30).
De volgende ochtend begonnen de problemen. Toen we opstonden had Robin een sms gehad van zijn vader, met daarin de mededeling dat de vlucht naar Amsterdam was geannuleerd. Wij nog even snel nagekeken of dit echt het geval was, en dit bleek inderdaad het geval te zijn. Wat nu dachten wij. Tuurlijk wisten wij dat de orkaan Sandy richting het noordoosten van de VS trok, maar wij hadden verwacht dat dit pas echt los zou barsten op maandag (wat ook op het nieuws werd verkondigd). We dachten dus nog gewoon te kunnen vliegen op Amsterdam. We besloten om naar het vliegveld te gaan en daar te kijken wanneer we dan zouden kunnen vliegen. We hielden alle twee al rekening met een langer verblijf in Washington en zochten ook al naar hotels in de buurt van het vliegveld. Op het vliegveld aangekomen snel in de rij gaan staan, want het zou wel eens lang kunnen duren voor je aan de beurt bent (zeker wanneer ze in het begin maar 1 en soms 2 balies open doen voor klachten/overboekingen!). Na meer dan drie uur in de rij te hebben gestaan waren we aan de beurt. Gedurende het wachten ook al bedacht waar we wel heen zouden kunnen vliegen. Zo was ons duidelijk geworden dat alleen de vluchten naar Amsterdam en Londen geannuleerd waren, maar dat de vluchten naar onder andere Parijs, Kopenhagen en Frankfurt wel doorgingen. We hoorden ook dat het vliegveld om 18.00 helemaal zou sluiten en dat er geen vliegverkeer meer mogelijk was. Het was dus zaak om voor die tijd weg te komen hier, anders zaten we vast tot woensdag/donderdag. Nu vonden wij alle bestemmingen in Europa goed, aangezien vanuit Europa wel te regelen valt dat je weer terugkomt in Nederland per vliegtuig of per trein. Bij de balie aangekomen werd ons meteen aangeboden om via Frankfurt te vliegen. Even was er sprake dat we dan ook vanaf daar door konden vliegen naar Amsterdam, maar dat vliegtuig was al vol. Geen probleem vonden wij, we vinden wel een manier om in Nederland te komen (de ICE International vertrekt immers ook uit Frankfurt en stopt in Utrecht). Gelukkig was dit niet nodig, want de vader van Robin bood aan om ons op te komen halen. Nadat we de tickets hadden ontvangen en onze bagage hadden afgegeven, moesten we ons haasten naar het vliegtuig (deze vertrok om 17.15, en het was al 16.15). Gelukkig waren we op tijd aangekomen en konden we rustig in het vliegtuig plaatsnemen.
Na een rustige vlucht waarbij geen noemenswaardige turbulentie was geweest, zijn we geland op Frankfurt Airport. Hier werden we opgehaald door de vader van Robin, die als verrassing voor Mike ook Veronique had meegenomen. Na een goede 3.5 uur rijden kwamen we aan in Veenendaal, waar iedereen weer blij was om ons te zien. Al met al was het een spannende laatste dag van de vakantie, die zomaar met nog een paar dagen verlengd had kunnen worden. Gelukkig is dit niet gebeurd, want tijdens de storm zouden we toch niets kunnen doen en in het hotel moeten blijven zitten. En dan nog hopen dat de elektriciteit het blijft doen. Maar goed, iedereen heeft de beelden vanuit Amerika inmiddels wel gezien met hetgeen Sandy heeft aangericht en kan dus begrijpen dat we blij waren om thuis te zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
